Renco Kosinožić upotrebljava fotografsku kameru na krajnje jednostavan način: bez nadrealističkih kadriranja i bez osobitih efekata. On pomoću nje traži i iskorištava stvari iz svakodnevnice. Eliminiranjem suvišnog obuzdava arbitrarnost fotografskog kadra, pri čemu otkriva nove forme i njihovu, gotovo apstraktnu, transformaciju. Dvije su bitne komponente u njegovu radu: eliminiranje suvišnog i transformacija percepcije. Eliminiranje suvišnog u smislu prepoznavanja specifičnog optičkog interesa koji je, gotovo uvijek, dio neke veće cjeline. Izdvajajući dio iz veće kompozicije umjetnik stvara novu kompoziciju koja postaje neovisan i samostalan nosilac forme, a time i nove percepcije i estetske vrijednosti. Pri tom postupku oblici senajčešće svode na geometrijsku jednostavnost, a snimljeni prizori ističu se jasnoćom, ravnotežom i uzdržanošću.
Jerica Ziherl